نکاتی در رابطه با درمان طولانی مدت با اکسیژن

وقتی درمان طولانی مدت با اکسیژن (LTOT) شروع می شود، به احتمال زیاد مادام العمر خواهد بود. تجویز اکسیژن در این درمان معمولا حداقل 15 ساعت در روز است، که شامل استفاده در طول شب می یاشد، یعنی زمانی که افت اشباع اکسیژن خون شریانی در طول خواب شدیدتر می شود (برخی پزشکان LTOT را 18 یا حتی 24 ساعت در روز تجویز می کنند).
نکات:
• مواردی که باید نیاز به درمان با اکسیژن در آن ها مورد ارزیابی قرار گیرد:
– سیانوز (بیماری یرقان یا رنج کبود)
– پلی سیتمی (Polycythaemia)
– اِدِم یا آماس محیطی (Peripheral oedema)
– افزایش فشار ورید ژوگولار
– اشباع اکسیژن خون 92% یا کمتر حین تنفس هوا
• افراد مبتلا به انسداد شدید جریان هوا (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) 30-49 % مقدار پیشبینی شده) باید مورد ارزیابی قرار گیرند.
• افراد مبتلا به COPD پایدار باید از طریق اندازه گیری ABGs در دو نوبت به فاصله ی حداقل 3 هفته، مورد ارزیابی قرار گیرند.
• به افراد مبتلا به PaO2 کمتر از 7.3 kPa پیشنهاد LTOT داده شود.
• آگاه باشید که اکسیژن درمانی نامناسب در افراد مبتلا به COPD ممکن است منجر به اختلال تنفسی شود.
• مراکز بهداشت و درمان مربوطه باید مجهز به دستگاه پالس اکسی متر باشند تا اطمینان پیدا کنند تمامی بیماران نیازمند LTOT شناسایی شده اند و همچنین این بیماران را حداقل یک بار در سال مورد بررسی قرار دهند.
• افرادی که تحت اکسیژن درمانی قرار می گیرند باید روزانه حداقل 15 ساعت اکسیژن مکمل تنفس کنند. در صورتی که این افراد سیگار می کشند، در جریان خطرات آتش سوزی و انفجار میباشند (لطفا قبل از استفاده از سیلندر اکسیژن یا دستگاه های اکسیژن ساز دفترچه راهنمای مربوطه و هشدارها را به دقت مطالعه فرمایید).
• به منظور تامین یک منبع ثابت اکسیژن در منزل، از دستگاه های اکسیژن ساز استفاده کنید.
• افرادی که در اکسیژن درمانی دچار هاپركاپني (افزایش کربن دی اکسید خون) یا اسیدی شدن می شوند، به منظور بررسی نیاز به تهویه غیر تهاجمی (NIV) باید به مرکز تخصصی مراجعه کنند.
• NIV باید به عنوان درمان انتخابی برای اختلال تهویه ای هایپرکاپنی دائم در طول تشدید هایی که به درمان پزشکی پاسخ نمی دهند مورد استفاده قرار گیرد.